De afgelopen jaren heb ik behoorlijk veel sportieve doelen mogen afvinken. Van 10 kilometer wedstrijden ging ik al snel over naar het lopen van halve marathons. Na een aantal mooie halve marathons te hebben gelopen, besloot ik in 2016 mijn eerste hele marathon te lopen te Rotterdam. Deze eerste marathon viel eerlijk gezegd een beetje tegen. Iets met beginnersfouten en een te ‘hoge lat.’ Prestatie- en doelgericht als ik ben, wilde ik revanche nemen. En zo geschiedde.

In 2017 liep ik niet één, maar drie marathons. Ik stond niet alleen opnieuw in Rotterdam aan de start, maar ook in Berlijn en New York. Het jaar daarop volgden Londen en Chicago, om vervolgens in 2019 de marathon van Boston te lopen. Na deze zevende marathon in Boston, had ik nog één groot doel: de Tokyo Marathon op 1 maart 2020. Wanneer ik in Tokyo over de finish kom, ben ik officieel Six Star Finisher omdat ik dan de zes grootste marathons, de Major Marathons, van de wereld heb gelopen.

Toen kwam corona en werd alles anders. Deze marathon op 1 maart 2020 ging logischerwijs niet door, net zoals de rest van de hardloopevenementen in 2020. Voor iemand die gewend is om van doel naar doel te leven, is dat een hele omschakeling. Lopen zonder doel: hoe doe je dat? Hoe blijf je gemotiveerd? En hoe zorg je ervoor dat het hardlopen leuk blijft?

Niets moet, alles mag

Natuurlijk moest ik even wennen. Ik trainde altijd met een trainingsschema en werkte op deze manier toe naar mijn doelen. Deze houvast viel meteen weg. Want waarom zou je een schema volgen, als je geen doel meer hebt? In eerste instantie heb ik het hardlopen daarom ook even losgelaten. ‘Niets moet, alles mag’ werd mijn motto. Ik ging anders lopen. Het was niet meer doelgericht trainen, maar juist doelloos lopen. Al snel merkte ik op dat hardlopen een nieuwe betekenis voor me kreeg. Het was altijd al een uitlaatklep en zorgde daardoor voor rust in mijn hoofd. Toch kreeg het nu een extra dimensie. Ik genoot meer van het buiten zijn, werd me bewust van de natuur en de omgeving en ik ontdekte nieuwe routes. In plaats van muziek luisterde ik meer naar podcasts en het ging het niet langer om de snelheid of afstand.

Het volgende doel

Inmiddels zijn we een aantal maanden verder en heb ik dus kunnen ervaren dat ook doelloos trainen fijn kan zijn. Af en toe zo’n periode zonder doel is dus eigenlijk heel goed voor me. Toch hoop ik stiekem dat er straks weer meer hardloopevenementen en wedstrijden georganiseerd kunnen worden, zodat ik weer wat doelgerichter kan trainen. Dat doelgerichte trainen en mezelf verbeteren zorgt er ook voor dat het hardlopen leuk blijft. Na een tijd doelloos trainen, verlang ik des te meer naar die uitdaging. En die staat inmiddels in mijn agenda: de Tokyo Marathon op 7 maart 2021. Hopelijk kan ik dan alsnog mijn grote doel behalen.

Japke Janneke

Blog | www.japkejanneke.nl

Instagram | @japkejanneke.nl