Als keepster won Joyce Sombroek vrijwel alle prijzen die je als topsporter kan winnen. Met de Nederlandse hockeyvrouwen pakte ze onder meer Olympisch goud, de wereld- en de Europese titel. Daarnaast werd Sombroek twee keer verkozen tot de beste keepster mondiaal. Door een slepende heupblessure besloot ze begin 2017 haar internationale carrière te beëindigen. ‘Het was zeker niet zo dat ik helemaal klaar was met hockey, maar had er wel vrede mee.’ Tegenwoordig doet Sombroek op een andere manier aan topsport. Als huisarts in opleiding zijn het in tijden van de coronapandemie extra drukke en uitdagende tijden. Daarnaast zit Sombroek ook nog in het bestuur van de stichting Spieren voor Spieren en zet ze zich als ambassadeur in voor de Edwin van der Sar Foundation.

De horeca zit nog op slot ten tijde van het interview. Een afspraak deze vrijdagmorgen op een bankje in het Amsterdamse Bos is een prima alternatief, uiteraard houden we ons daarbij keurig aan de afstandsregels en begroeten we elkaar door ‘hoi’ te zeggen. Of ze nog vaak herkend wordt? ‘Het valt eigenlijk wel mee. Het is vaker zo dat als mensen mijn achternaam horen dat ze die bekent vinden klinken. Als keeper was ik met een helm op natuurlijk ook meestal incognito. Wel krijg ik via sociaal media nog regelmatig verzoeken van kinderen die tips aan mij vragen. Ik vind dat alleen maar leuk.’ Ze staat weliswaar zelf niet meer tussen de palen, maar de sport die haar zoveel gebracht heeft, laat haar zeker niet los. Ik heb vorig indoorseizoen nog meegedraaid als reservekeepster en teamarts bij mijn oude club Laren, waarbij we Europees clubkampioen zijn geworden. Daarnaast zou ik deze zomer naar de Olympische Spelen gaan als arts van het TeamNL Tokyo Center en Holland Heineken House. Heel jammer, maar zeer begrijpelijk dat dit niet doorgaat. Hopelijk kan het volgend jaar wel. Ik ben al lang blij dat ik de afgelopen maanden gewoon dagelijks naar mijn werk kon.’

Topsportcarrière   

Met een team ergens naar toe werken en alle aspecten die daarbij komen kijken. Ze vond het prachtig als topsporter en nu ook op de werkvloer. ‘Het draait allemaal om de juiste mindset. ‘Hoe houd je focus, hoe organiseer je dingen en hoe kun je presteren onder hoge druk? Een prachtig tijd! Ik heb veel geleerd van mijn lange topsportcarrière en ja, ik zie ook zeker parallellen met het werk wat ik nu doe.’ Verantwoordelijkheidsgevoel, samenwerken en effectief communiceren zijn daar goede voorbeelden van.’ Voor Sombroek zijn er drie grote toernooien die er bovenuit springen. Haar sterkste toernooi keepte ze tijdens het wereldkampioenschap in Den Haag (2014). ‘We waren als team onverslaanbaar en ik kreeg geen enkel tegendoelpunt. Zero is nothing, but for a goalkeeper zero is everything! Een prachtige ervaring om in eigen land voor zo’n groot stadion vol met eigen fans te spelen.’ Daarnaast waren de Olympische Spelen in Londen in 2012 en in Rio in 2016 bijzonder. Sombroek excelleerde in beide halve finales door in de beslissende, noodzakelijke shoot-out series diverse ballen te stoppen. ‘Het was tijdens die wedstrijd in Rio 38 graden. Ik was na afloop drie kilo lichter en had daarna nog dagen koppijn. Wat ik ook zo interessant vind aan topsport is het hele mentale aspect. Zeker als keeper wordt je daarbij flink op de proef gesteld. Lange tijd heb je immers niets te doen en op die paar momenten moet je er staan. Het is leuk om jonge meiden hiermee nu te kunnen helpen.’ Als je Sombroek zo enthousiast hoort praten, denk je voor de toekomst aan een functie als trainer/ coach. Zelf ziet ze dat anders. ‘Nee, die ambitie heb ik niet, maar een combinatie van werken als huisarts in een praktijk en teamarts lijkt me zeker iets. Zoiets als Conny van Bentum (voormalig wedstrijdzwemster, red.) doet bij de mannen.’                 

Prille begin

De basis voor een achteraf flitsende carrière ligt bij de Lochemse Hockey Club. Een kleine vereniging in de Achterhoek waar Sombroek tot haar elfde vooral in de spits stond. Wanneer ze de keuze maakt om vast keeper te worden, gaat het plots heel snel. ‘Twee jaar later kreeg ik een uitnodiging voor het Nederlandse jeugdteam. Ik wist toen niet eens dat dit bestond. Het was in die tijd eigenlijk alleen maar veel plezier hebben. Ik keek amper naar hockey op televisie en had geen posters aan de muur hangen.’ Op haar veertiende komt ze na een verhuizing met het gezin terecht bij Schaerweijde (Zeist), waar ze voor de B1 en A1 uit kwam en twee jaar met dames 1 in de Overgangsklasse heeft gespeeld. In die tijd ontstond het contact met Laren. ‘Ik ben, nadat we een oefenwedstrijd met 9-0 hadden verloren, zelf op de trainer afgestapt en zei:‘Ik wil graag bij jullie komen spelen.’ En dat gebeurde ook, sterker nog: ze blijft haar hele verdere clubcarrière daar spelen.

Maatschappelijke betrokkenheid

Vanuit haar lange tijd bij het Nederlandse team was Sombroek al 10 jaar als ambassadeur betrokken bij Stichting Spieren voor Spieren, een organisatie die als missie heeft om alle spierziekten bij kinderen te verslaan. Sinds begin van het jaar zit Sombroek met onder meer Danny Blind, Elsemieke Havenga en Toon Gerbrands ook in het bestuur. ‘Vanuit mijn medische expertise, is mij gevraagd om mee te denken over de bestedingen. Iets waar we heel trots op zijn is het Spieren voor Spieren Kindercentrum, waar kinderen door een multidisciplinair team worden gezien en een diagnose en behandeladvies krijgen. Helaas kunnen de meeste spierziekten nog niet goed behandeld worden. Wij hopen er aan bij te dragen dat kinderen zo snel mogelijk een goede behandeling krijgen. ‘Ik vind het mooi om me daar voor in te zetten en krijg er energie van.’  

Sporten in haar vrije tijd is iets wat Sombroek, nadat ze stopte met hockey op topniveau, absoluut is blijven doen. ‘Gelukkig mag ik sinds kort ook weer tennissen. Hardlopen tot vijf kilometer gaat zonder last te hebben van mijn heup ook prima. Ik ben nu ook begonnen met fietsen, dat wordt echt een nieuwe hobby. Daarnaast ga ik op vakantie graag zeilen, skiën en duiken.’  Maar heel stiekem verlangt ze toch nog weleens naar het hockeyveld. Ik had het er pas nog over tijdens een wandeling met Marloes Keetels (speelster van Nederlands team red.). Teamsport blijft heel leuk en ergens ben ik nog wel benieuwd hoe dit nu zou zijn.’   

Naam  Joyce Sombroek

Geboortedatum 10 september 1990

Sport hockey

Positie keepster

Huidige functie: huisarts in opleiding

Palmares Europees, Wereld en Olympisch kampioen (2012) Daarnaast ook nog onder meer zilver tijdens de Spelen in 2016.

Beste keepster van de wereld in 2014 en 2015

Wat zou jij willen veranderen in de MRA (Metropool Regio Amsterdam)?

‘Ik vind het belangrijk dat er nog meer en veiligere fietspaden komen. Als arts op de Spoedeisende Hulp in het OLVG in Amsterdam heb ik gemerkt dat er regelmatig ongelukken gebeuren. Fietsen is gezond en goed voor het milieu en moet waar mogelijk worden gestimuleerd.’

Vind je dat Schiphol moet groeien of niet en waarom?

‘Nee, ik vind Schiphol zo wel groot genoeg. Ik denk ook dat er met oog op verduurzamen in de toekomst beter gekeken moet worden welke reizen nu echt nodig zijn. Dat geldt ook zeker voor de hockeysport. Voor de World League worden enorme afstanden afgelegd voor het spelen van één of twee wedstrijden.’  

Wat is je grootste (sportieve) ambitie voor komende jaren?

‘Als teamarts wil ik graag naar de Olympische Spelen en verder zou ik het mooi vinden om te helpen om de onderlinge samenwerking en communicatie in de zorg een impuls te geven.’

Wie jouw idool/voorbeeld?

‘Ik heb geen idool, maar ik leer wel graag van anderen. In mijn carrière als topsportster keek ik ook veel naar keepers in andere sporten, zoals Edwin van der Sar.’