Toen ik pas tot notaris was benoemd, zijn er enkele momenten geweest dat ik, achteraf gezien, gescout ben geweest door lieden met frauduleuze vragen. Dat gaat heel vriendelijk en heel geraffineerd allemaal. Achteraf wel grappig, zeker omdat ik er (uiteraard) niet op ingegaan ben. De onderwereld heeft altijd behoefte aan malafide accountants, advocaten en notarissen, die op het randje van wit en zwart handelen en die bereid zijn van zwart, grijs of wit te maken.

Men stuurt dan onberispelijk geklede, maar geraffineerde praters. Omdat ik net begonnen was (en 33 jaar jong) en mijn opening groots had aangekondigd in onder andere de Gouden Gids, zal het de scouts van de onderwereld niet zijn ontgaan, dat er een nieuwe ‘prospect’ op de markt was.

Zo ontving ik kort na mijn benoeming een in keurig, beige kostuum geklede Vlaming voor een vrijblijvende bespreking over een kredietovereenkomst voor een sleephopperzuiger, die hij ‘zandhopper’ noemde. Een sleephopperzuiger is een schip dat in de baggerindustrie gebruikt wordt. Hij vertelde dat hij bemiddelde in kredieten voor dergelijke projecten. De schepen kwamen als ‘bak’ uit een werf. De baggerinstallatie werd er bij een ander bedrijf op gebouwd, custom made. In dat traject bemiddelde hij in de geldstromen. Al gauw bleek dat er tussen de bank, de werf en het bedrijf dat de installatie bouwt, een ‘lek’ zat, die door de Vlaming werd afgetapt, zwendel dus. Vervolgens bleek ook nog eens dat hij niet namens een B.V. handelde, zoals op zijn visitekaartje (huisvlijt) stond, maar namens de B.V .i.o., en dan zijn de oprichters aansprakelijk. Toen ik de Vlaming met deze bevindingen confronteerde, wist hij niet hoe snel hij mijn kantoor moest verlaten onder het uitroepen van opmerkingen dat het allemaal niet waar was. Ik heb er nooit meer iets van gehoord.

Of die kort, ook vlak na mijn benoeming, een keurig in donker pak geklede heer (compleet met grijs snorretje) naar kantoor kwam. Hij stelde wat vragen over een nieuwbouwproject die, na wat beleefdheidsfrasen, steeds meer de kant op gingen van oplichting. Bij de eerste vraag in die richting denk je: ‘Mmm, gekke vraag.’, maar die beantwoord je nog. Bij de tweede vraag, denk je dat nog een keer. Maar bij de volgende vraag gaan de alarmbellen af. Dit is waar je voor bent opgeleid. Dit is waar ze je voor hebben gewaarschuwd. Dit is waar je niet in mee mag. Ik laat met opzet een moeilijke stilte vallen en zeg dan: ‘Misschien is het een idee, als u bij een collega van mij een second opinion gaat vragen.’ De man kijkt één ogenblik recht in mijn ogen. Een blik van verstandhouding; we begrijpen elkaar. Einde scouting. ‘Vanzelfsprekend’, zegt de man, meteen gevolgd door: ‘Ben ik u nog iets verschuldigd, meneer De Boer?’ Ondertussen grijpt hij naar de binnenzak van zijn colbert. Ik antwoord: ‘Nee, zeker niet. Dit valt onder het eerste half uur gratis consult.’ De man wenst mij nog een hele prettige middag. En dat is het ook geworden. Daarna ben ik nooit meer met dergelijke vragen benaderd. Het was de scouts gelukkig inmiddels wel duidelijk.

Pieter de Boer

De Boer Advies & Notariaat