Zeilsters Afrodite Zegers en Lobke Berkhout moesten in de medal race minimaal twee plaatsen voor hun Spaanse concurrent finishen om het WK goud te pakken. De hele race zag dat er goed uit. En zeker tot 20 seconden na de finish waanden Zegers en Berkhout, inclusief alle fans en volgers online, zich wereldkampioen. Maar in een bizarre ontknoping, kreeg het Engelse team een tweede penalty vlak voor de finishlijn en viel daardoor terug in de ranglijst. Het Spaanse team eindigde daardoor niet twee, maar slechts één plaats achter het Nederlandse duo. Kortom, het goud gaat naar Spanje met 1 punt verschil.

De wereldkampioenschappen in de olympische 470- klasse kende zijn climax in een medal race met heel weinig aflandige wind. Dat zijn lastige omstandigheden voor iedereen. Er ontstaan windgaten en veel drukverschillen. Maar het Nederlandse duo was gretig en wilde het toernooi goed afsluiten. De hele winter hebben ze heel hard gewerkt om als team beter te worden. Om ‘samen één te worden’, zoals ze het zelf omschrijven. Al die uren zijn, op een punt na, beloond met een wereldtitel.

Met als gevolg dat Lobke Berkhout kan blijven dromen van een zesde titel en Afrodite Zegers van haar eerste wereldtitel. Goed om te vermelden, Berkhout won haar eerste wereldkampioenschap in 2005 in San Francisco. Tijdens het eerste WK dat dit duo samen zeilde in 2019, eindigden ze als 12de op het olympische water van Enoshima, Japan. Daarmee pakten ze definitief een ticket naar Tokio. Maar met dit meest recente WK-resultaat laten ze zien ook serieus kanshebber te zijn op de Spelen. 

Lobke Berkhout omschrijft de bizarre ontknoping van dit WK: ‘Onwijs balen natuurlijk. Super tricky dagje weer. Je voelde gewoon dat iedereen gespannen was maar we hadden er ook veel zin in. Zin om te knallen. We waren gewoon echt vol vertrouwen. We zagen alles ook supergoed op het water. We hebben ook een hele mooie medal race gevaren. Maar dit einde bedenk je niet. Dat het zo, vlak voor de finish, ineens heel anders wordt. Op gegeven moment zie je hoe het veld ligt. Dan ga je zekerheden tellen en keuzes maken zodat je in ieder geval tweede of derde wordt. Dan zie je de Engelsen een fout maken en ze krijgen een penalty. En de Italianen lagen, vlak voor de finish, nog zo ver voor op de Spanjaarden dat je denkt, dit komt nog steeds goed.’

Berkhout: ‘ Dat hele stuk naar de finish zijn we al aan het genieten. Samen super trots. Ook super gaaf dat Afro die wereldtitel pakt. Vervolgens kijken we om en zien dat Engelsen nog een fout maken. Omdat ze te veel pompen en vervolgens schieten de Spanjaarden ook voorbij de Italianen. Daar hou je geen rekening mee. Blijkt maar weer: het is pas echt over na de finish! Maar ik ben ook trots op die Spaanse meiden. Die hebben keihard met ons samengewerkt de afgelopen winter. Ze verdienen de titel, na ons uiteraard. Want we hebben in het grootste deel van het evenement iedere wedstrijd voor ze gezeten. Kortom, we hebben echt super strak en netjes gevaren en heel weinig laten liggen. Als we terugkijken, op de eerste dag in de  derde race dat we een 20e plek voeren, dat was cruciaal en heel kostbaar. Maar we hebben zeker vandaag de titel niet verloren. Dus als team zijn we echt super gegroeid. Alles waar we aan gewerkt hebben de afgelopen tijd, en met name de communicatie onderling is zo veel beter. Daar hebben we heel veel uitgehaald. Daar gaan we gewoon mee verder. We hebben heel veel vertrouwen in ons proces. Ik had nog geen zilveren medaille op een WK, dus deze ligt nu ook in het rijtje. Er blijft er echt maar één over die ik niet heb. Daar gaan we voor in Tokio. Dus we balen, maar we zijn ook heel blij en trots. Met het proces en hoe we er voor staan. We hebben hier ons visitekaartje afgegeven.’

Foto: Richard Langdon