Leven en dood blijven twee lastige onderwerpen, maar toch zijn ze niet te vermijden. Elke dag worden meer dan 385.000 nieuwe mensen geboren en sterven er ongeveer 155.000. Tussen de geboorte en de dood, speelt zich een heel mensenleven af. Een mensenleven dat bestaat uit veel emoties, waar ‘liefde’ er één van is. Deze liefde zorgt ervoor dat wij de cirkel van het leven nooit onderbreken. Belgische fotograaf en journalist Lieve Blancquaert brengt de drie grote levensverhalen – geboorte, liefde en dood – op een persoonlijke en multimediale manier in Museum Hilversum samen  Een van de bijzondere dingen aan deze tentoonstelling is dat de tour in verband met corona online en virtueel is.

De geboorte

Bij ‘binnenkomst’ (bij het aanklikken van de link) kom je na kort de plattegrond van museum Hilversum te hebben gezien in de eerste zaal van het museum. Hier hangen enkele schilderijen, maar daar is voor de rest nog niet erg veel te zien. Net als bij Google Maps, kan je met behulp van je muis stappen zetten, in dit geval door het museum. Al klikkend loop je verder en kom je terecht in de tweede zaal op de begane grond.

Aan de spierwitte muren hangen kleurrijke schilderijen, met daartussenin de woorden Birth day geschreven. Deze woorden representeren de eerste levensfase: de geboorte. Aan sommige schilderijen zit een geluidsopname vast. Door hierop te klikken met je muis wordt er een geluidsfragment afgespeeld waar uitleg in wordt gegeven over de betreffende foto’s.

Liefde

Ook de tweede levensfase (liefde) wordt afgebeeld op deze verdieping, namelijk door het deel dat gaat onder de benaming ‘Wedding Day.’ Wereldwijd huwen elke dag 112.000 koppels. Het zijn verbintenissen in alle mogelijke vormen: gedwongen, gearrangeerd, polygaam, monogaam, rijk of arm.’  

Met deze fotoreeks wil Lieve laten zien dat iedereen op zijn/haar eigen manier trouwt. Elke cultuur heeft eigen rituelen, bijgeloven, kleuren, kleding, etc. De journalist en fotografe toont het huwelijk in haar foto’s op alle mogelijke vormen; ook de schaduwkanten ervan. Niet altijd is de huwelijksdag immers voor iedereen de beste dag uit hun leven.

De laatste fase

De tentoonstelling wordt op een verdieping lager vervolgt. Op deze etage zijn de muren grijs gekleurd, en staat op de muur het thema ‘Last Days’ geschreven.  Deze verdieping staat symbool voor de laatste levensfase: de dood. Hoe we oud worden en omgaan met de dood is het thema van Last Days. Sterven is geen grote sensationele gebeurtenis. Het stopt en wordt stil. Luid is wat er rond die absolute stilte is. Het verdriet maakt soms ook veel lawaai. Lieve Blancquaert haar foto’s tonen hoe de zielen en lichamen van de doden voor altijd bij de levenden blijven. Op de foto’s is veel verdriet, maar ook vreugde te zien, bij verschillende culturen. Je ziet per cultuur goed het verschil hoe er om wordt gegaan met de dood.

Op de onderste verdieping vind je  de laatste zaal die hoort bij de tentoonstelling. Bij binnenkomst krijg je door de donkere kleuren van de muren direct een triest gevoel. De zaal is groot, maar niet heel vol. Er hangen hooguit zes schilderijen. Bij een van deze schilderijen staat een verhaal, genaamd ‘Familieportret’: ‘De ontmoeting met dit gezin uit Irak in het vluchtelingenkamp van Duinkerke zal ik nooit vergeten. Ik wilde een beeld maken van hoe wij hen zien. In het begin met hun eigen kleren en koffers op wieltjes lijken het gewone reizigers. Maar hoe langer de tocht, hoe groter het verval. De vader liet mij op zijn telefoon foto’s zien van zijn vorige leven. Er viel toen een lange pijnlijke stilte daar in dat hok. Ik denk dat het schaamte was.’

Met deze expositie hoopt Lieve Blancquaert vooral over te brengen dat waar en hoe een kind geboren wordt, een spiegel van de maatschappij is. ‘Je verdere leven lijkt vooraf helemaal bepaald door die paar vierkante meter waar je op de wereld bent gezet. Arm, rijk, dik, dun, zwart, wit, gelovig of ongelovig: allemaal krijgen ze een andere verpakking, en een ander verhaal, gedrenkt in religie, rituelen en tradities. Velen worden gediscrimineerd vanaf de eerste ademhaling tot de laatste zucht. Sommige huppelen, anderen kruipen door het leven.’

De link naar de expositie: https://my.matterport.com/show/?m=9iYaQsNnByw

Tekst: Nikola van Krieken

Foto: Museum Hilversum