Het klimaatakkoord is vastgesteld. Twee maatregelen zijn voor ons gewone burgers van belang, ze gaan over ons huis en onze auto. Een grote revolutie wordt het genoemd. Maar is dat eigenlijk wel zo? Is het misschien net als met veranderangst, waar ik in mijn vorige column over schreef. Wij mensen zouden niet van verandering houden. Misschien valt dat ook nu best mee, net als de snelle opkomst van bijvoorbeeld de mobiele telefoon. Als aan de juiste voorwaarden wordt voldaan, kan het snel gaan.

Volgens het klimaatakkoord mogen vanaf 2030 alleen nog maar elektrische auto’s worden verkocht. Ik hoor het je denken: waanzinnig idee (op straat bellen vonden we 25 jaar geleden ook waanzin). Er wordt ons aangepraat dat we op torenhoge kosten worden gejaagd. Ik denk dat dat wel mee valt. Autofabrikanten investeren tientallen miljarden in nieuwe elektrische modellen. Binnenkort komt de betaalbare elektrische middenklasser op de weg. Men schat in dat rond 2025 elektrische auto’s zonder subsidie goedkoper zijn dan benzine en dieselauto’s. Bovendien rijdt een elektrische auto comfortabel, stil én snel. Nou, dan gaat het echt hard! Het aandeel elektrische auto’s is nu al bijna een derde van de totale autoverkoop en volgens het CBS (Centraal Bureau voor de Statistiek, red.) verdubbelt het aantal elektrische auto’s elk jaar. Het zal vast niet zo simpel zijn, maar als we die snelheid vasthouden, dan zijn alle ruim 4 miljoen auto’s die nu op de weg zijn, over 5 jaar vervangen voor een elektrische. Overigens denk ik dat de waterstofauto er ook aan komt. In Groningen rijdt een naar waterstof omgebouwde elektrische auto rond met een actieradius van bijna 1000 kilometer. Geweldig!

En dan die andere grote uitdaging uit het klimaatakkoord waar met veel ophef over wordt gesproken: het verduurzamen van ons eigen huis. Zeven miljoen woningen moeten voor 2050 van het gas af en verduurzaamd worden. Ik hoor weer een diepe zucht. Veel te revolutionair, totaal onhaalbaar en onbetaalbaar bovendien. Maar hoe onhaalbaar is het eigenlijk? Het betekent namelijk concreet dat iedere woning de komende dertig jaar één keer verbouwd moet worden. Is dat een revolutie? Hoe vaak geef jij je woning een grote beurt? En de woningbouwcorporaties? Die renoveren hun woningbezit ook volgens een planning die tientallen jaren vast ligt. De beeldvorming is dat we allemaal dramatische maatregelen moeten nemen. Dat valt vaak alles mee. Goed isoleren is soms al voldoende. En dat verdien je eenvoudig terug omdat je energierekening daalt. Kom daar maar eens om bij je nieuwe keuken. Bovendien is het in je huis dan veel aangenamer om te verblijven.

Deze twee klimaatvoorstellen hebben veel stof doen opwaaien. Volgens mij heeft dat niets te maken met de inhoud, maar alles met hoe erover geschreven en gepraat wordt. Media als de Telegraaf zetten het klimaatakkoord graag in het verdomhoekje door vooral de negatieve kanten te belichten met termen als ‘klimaatdrammers’, ‘peperduur’ en ‘de belastingbetaler is de klos’ Ik snap er niets van, hebben journalisten van de Telegraaf geen kinderen?. Zo ontstaat de beeldvorming dat we voor een onmogelijke opgave staan, die de belastingbetaler massa’s geld gaat kosten. Misschien valt het allemaal wel mee. Straks rijden we naar grote tevredenheid elektrisch en is, als bijkomend voordeel, de lucht veel schoner. We hebben ons huis gewoon verbouwd, het is veel comfortabeler en we hebben minder kosten omdat de energierekening drastisch verlaagd is. Dat lijkt me een mooi toekomstbeeld.

Andrea de Groot

Tegenstroom