Kent u die mop van die man en vrouw die naar de Olympische spelen in Tokyo zouden gaan? Die gingen niet. Het is een variant op een ouwe mop, maar ik kon er voorheen niet om lachen en nu al helemaal niet. Die man en die vrouw zijn wij, de familie Houtkamp. Met veel moeite krijg ik mijn geld terug van Cathay Pacific en dat terwijl zij niet vlogen en ik geen andere keus had dan niet te gaan.

Geen Olympische Spelen, het zouden mijn achtste worden, geen Europees kampioenschap voetbal en geen EK atletiek dit jaar. Het zijn best wel zware tijden. En toch heb ik geen moment geklaagd. Het mag dan een geweldige dooddoener zijn, maar er zijn mensen die het echt veel slechter hebben en hadden. Zieke mensen, soms zelfs met de dood tot gevolg, waren aan de orde van de dag. Ook ikzelf heb er mee te maken gehad. Gelukkig hoefde ik niet naar het ziekenhuis, maar de ademnood en zware vermoeidheid bij niets doen, zullen mij de rest van mijn leven bijblijven.

En wat te denken van de mensen die hun baan of hun opgebouwde handeltje kwijt raakten. Afschuwelijk allemaal. Des te onbegrijpelijker vind ik het dan ook dat er zelfs mensen en bedrijven waren die deze moeilijke periode gebruikten om de staat of mensen op te lichten. Maar dat zal wel altijd zo blijven. Er zijn ook dingen die echt veranderen. Het handen schudden, ongegeneerd elkaar kussen of het niet handen wassen na wc-bezoek lijkt achterhaald. De grootste verandering volgens mij is de weggeëbde belangstelling voor MeToo. Die is vervangen door Black Lives Matter. Over beiden laat ik mij niet uit, dat is al veel te veel gedaan in woord, gebaar en helaas ook in sommige zeer vervelende daden. Ik denk alleen maar aan het sportieve. En dan met name aan die sporters die de Olympische Spelen 2020 als ultieme kans zagen voor eeuwige roem. Jaren en jaren keihard getraind om te kunnen pieken in de zomer. Oudere sporters als Churandy Martina of Epke Zonderland hebben nog een keer alles uit de kast gehaald om nog een keer te vlammen. Ja, ze hebben al veel gewonnen, maar nu is het bijna een afscheid door de achterdeur en dat vind ik triest voor hen en vele anderen die er alles voor opzij hebben gezet.

Voor mijn vrouw en ondergetekende was de teleurstelling dat de Olympische Spelen niet doorgingen gauw verwerkt. De wond die het voor vele sporters achterlaat is waarschijnlijk een leven lang.

Andy Houtkamp