Mijn vorige blog sloot ik af met de periode waarin ons fulltime trainingsprogramma in Zeist weer hervat kon worden. Toen nog op 1,5 meter afstand van elkaar en met maar een enkel trainingsmoment per dag. Daar is ondertussen gelukkig verandering in gekomen! Door de versoepeling van de maatregelen mochten topsporters weer in trainingsverband zonder beperkingen aan de slag. Met deze aanpassing werden onze trainingen weer ingevuld zoals we gewend zijn; een combinatie van conditie, techniek en tactiek. Ook is het sindsdien weer toegestaan om gebruik te maken van onze faciliteiten naast het zwembad. Hierdoor konden er weer meerdere trainingsmomenten per dag gepland worden en was er tussendoor de mogelijkheid om te gezamenlijk te lunchen en de nodige rust te pakken. Aangezien er voorlopig nog geen eindtoernooi op de planning stond, werd de zomerperiode (mei t/m juli) afgesloten met een rustperiode van ruim drie weken. Een moment voor zowel fysiek als mentaal herstel voor onze ploeg om zo fris aan de start van het nieuwe seizoen te kunnen verschijnen.

Zoals gepland, werden in heel Europa de waterpolocompetities in september weer gestart. Het overgrote deel van onze selectie sloot weer aan bij een Nederlandse club, terwijl de rest van de meiden naar Spanje of Griekenland vertrok. Gezien de huidige situatie en het uitstellen van de Olympische Spelen hebben wij dit seizoen de optie gekregen om in het buitenland te spelen. Zo heeft ieder van ons de omgeving en club kunnen kiezen die voor haar de ultieme voorbereiding op het olympisch kwalificatietoernooi biedt. Daarmee komen we op het hoofddoel waar wij ons dit seizoen op richten; het bemachtigen van een ticket voor de Olympische Spelen in Tokyo van komende zomer. De speelsters in het buitenland trainen zo’n twee keer per dag met hun clubteam en spelen wekelijks op het hoogste clubniveau van Europa. In Nederland hebben we de mogelijkheid om dagelijks centraal te trainen in Zeist. Dit programma werd gecombineerd met twee clubtrainingen per week en een wedstrijd in het weekend in de eredivisie. Dit was echter slechts van korte duur.

Helaas is van controle over het virus nog geen sprake. De maatregelen veranderen geregeld op korte termijn waardoor het erg lastig is om vooruit te plannen. Na de tweede competitieronde werd er in Nederland besloten alle sportcompetities stop te zetten. Om de kans op besmetting binnen ons team nog meer te beperken, stopten wij vanaf dat moment ook met de trainingen bij de club. Het programma werd volledig in Zeist gepland om het trainingsvolume op peil te houden. Om ook het wedstrijdritme niet te verliezen, werden meerdere trainingsmomenten gebruikt om onderling tegen elkaar te spelen. Deze trainingen zijn voor ons het uitgelezen moment om tactische lijnen door te lopen en te werken aan onze onderlinge communicatie in het water. Met de onzekerheid voor de lange termijn en het gemis van de wedstrijden is het soms lastig om de motivatie vast te houden. De huidige situatie levert meer vragen dan antwoorden op en de onzekerheid over het OKT (olympisch kwalificatietoernooi) blijft aanwezig. Toch houden we elkaar scherp. Als het OKT wel gespeeld wordt, willen we er helemaal klaar voor zijn. We zullen daar alles op alles moeten zetten om het olympisch ticket binnen te slepen. Om dat voor elkaar te krijgen, zullen we de komende weken het beste uit onszelf moeten halen. Elke training weer.

Vanaf 7 december zijn ook onze teamgenoten uit het buitenland weer in Nederland. Het is dan nog zo’n 6 weken tot het OKT. Om zo fit mogelijk aan de start van het toernooi te verschijnen, zullen we een pittige trainingsperiode tegemoet gaan. We halen motivatie uit elkaar en zorgen dat we weer volledig op elkaar ingespeeld raken. Er zal hard gewerkt gaan worden aan de tactiek en het analyseren van onze tegenstanders. Met behulp van videotraining en de juiste balans tussen fysieke-, tactische- en technische belasting in ons programma zijn wij straks in januari klaar om onze plek in Tokyo veilig te stellen!

Bente Rogge (rechts op de foto), speelsters Nederlandse waterpoloselectie